En wat doe je, als je al zo lang zo ver van huis bent, je huis in Nederland, een land dat beneden de zeespiegel ligt en waar het gevecht met het water al eeuwen voortduurt? Juist, behalve – af en toe – naar huis, verlang je met name naar het water, de zee! Na de Valley of Fire bij Las Vegas, Arches, Bryce, Capitol Reef, Zion en de desert van Arizona, wil je gewoon even zon, zee, strand zien. Dus, zelfs zonder the weather channel geraadpleegd te hebben voor de weersverwachtingen aan de kust: we gaan! Hoe ging dat lullige nummer ook alweer, 'it never rains in southern california'?) West gereden. Nog even geaarzeld bi het Joshua Tree National Park voor een overnachting, maar gewoon doorgekacheld.
We kwamen uiteindelijk bij San Clemente Beach (State) Park uit. Het strand dat het verst van de Interstate aflag. Prachtig gelegen aan het strand (op de cliffs, maar met een idyllische wandeling naar het strand, incl. een tunneltje onder het spoortje door). Prachtig stuk strand en kustlijn, die ter breedte van het state park ook niet bebouwd was. Daar zag je alleen windsurfers en zwemmers (en sommige chinese vissers op het strand, tot onze verbazing). En de campground zelf bood veel schaduwrijke plekken, met grote sites.
Overdag hoorde je de snelweg HELEMAAL niet, je hoorde de kust en de golven stuwen. Maar 's nachts en in de vroege ochtend hoorde je de snelweg enorm goed. Alsof alles verder stil werd en de dikke vrachtwagens extra geluid produceerden. We moeten dat nog eens aan 'Wie weet waar Willem Wever woont' vragen, want dat geluidsissue hebben we al op veel meer plaatsen gehad. Gelukkig sliepen we de nachten goed en hadden we overdag – na de eerste ochtend-uren - nergens last van.
Wat doen we zoal de hele dag aan zee? Immers niets voor ons: kunnen slecht tegen de zon dus zonnebaden is er niet bij en surfen kunnen we ook al niet. Maar we hebben ons, tot onze eigen verbazing, 5 dagen lang uitstekend vermaakt. Het klimaat was behaaglijk. Met het zeewindje niet te warm, ook niet te koud. Het water in de Pacific Ocean was werkelijk HEERLIJK. Dus hebben we elke dag gezwommen en gedoken in de golven. Lekker uitwaaien en wandelen naar de pier van San Clemente voor een lekkere koffie of smoothie. Of de andere kant op tot de punt waar Richard Nixon (the big dick!) zijn buitenverblijf had (The west side White House)!
En na 5 dagen strand was het ook weer goed. Time to move on. Inmiddels was ik de laatste dag en nacht behoorlijk verkouden en ook grieperig geworden, maar zette het nog niet zo door. Wel goed om weg te gaan. So long voor de romantiek van het strand: de pelikanen, waar we (toch weer) onder zwommen, de kleine dolfijnen, (wel een stuk of 10), de prachtige nachten, de ontelbare sterren en de mysterieuze maan.... hoeveel meer kan een mens (zeker na al zolang zoveel moois gezien en beleefd te hebben) aan???
Geen opmerkingen:
Een reactie posten